Sentada á sombra da sobreira.
Penso, leo, escribo. Escoito o peto, o cuco,… Tamén me sento a escoitar as historias dos que pasan por aquí. Historias tristes, ledas. A vida da xente que se achega a Alvariza a descansar parolar, compartir.
0 Comentarios
|
Archivos
Diciembre 2022
AutorALevo un montón de tempo dandolle voltas a un asunto, e...matinando, matinando cheguei aos 35, 35 anos!!! Vivindo de alugueiro en tantos pisos que as veces cústame lembrar todos. Son a que vive no 1º, unha sen nome, unha ninguén que como tantas outras leva encadeando incluso máis traballos que pisos (ainda que agora estou xa un pouco máis estable) e aforrando o que podo cando podo. Categorías |